وبلاگ خاتون کرد

به گزارش خبرنگار آفتاب دل، هنگامی که متولد شدیم و در این دنیا پا نهادیم تنها کسی که چشمهایمان به دیدارش روشن شد مادر بود، هنگامی که شبها گریه می کردم تنها کسی که از خواب گذشت تا خوابمان بگیرد مادر بود، جوانی ، عمر ، شادی و زندگی و همه چیز خودش را فدای فرزندانش می کند ، آری مادر چه واژه ای است واژه ای که می توان او را تنها شگفتی خلقت نامید ، وقتی وارد عمق کلامش می شوی می بینی که با تمام دنیا قابل قیاس نیست ، این روزها که هفته ی زن و روز مادر است شاید افراد زیادی مادرهایشان را در سرای سالمندان گذاشته اند ، مکانی که شاید برای مادران و پدران پیر ایستگاه آخر باشد .

 
وقتی وارد سرای سالمندان می شویم چشم هایمان به مردان و زنانی می افتد که زمانی خانواده های خود را تأمین می کردند ، نان آور خانواده بودند و وجودشان گرمابخش خانه و محبتشان باعث شادی بود، زمانی جوان بودند و بچه ها از سر و کولشان بالا می رفتند ، صدای خنده شان فضای خانه را پر می کرد و هیچکس فکر نمی کرد که روزی این عزیزان در چنین مکانی جای بگیرند .
 
 
آری روزگاری وجود بزرگان و سالمندان در خانواده منشأ برکت و رزق و روزی خانه محسوب می شدند ولی امروزه جایشان خالی است و آنها را باید در این سرا بیابیم .

 
وارد حیاط که می شویم یک حس غریبی روی قلب انسان سنگینی می کند گویا پاهایمان دیگر یارای رفتن ندارد چشمانی همیشه منتظر به در دوخته که شاید عزیزی به در آید ، با چه امید و آرزویی فرزندی را بزرک کرده که روزی عصای دستشان شود و با چه شور و شوقی به سوی آینده می دویدند ، چقدر از حق خود گذشتند تا او در آرامش و رفاه باشد ، حال پیر و فرسوده و غیر قابل استفاده شده اند؟ !!!

محوطه سرای سالمندان سنندج خشک است و برهوت، چند اصله درخت سوزنی برگ سایه سار سالمندان این سرا است. در چند نقطه از فضای بی روح این خانه تعدادی صندلی آهنی با رنگ آمیزی بدفرم نصب شده است. آنقدر نشستن بر این صندلی ها آزار دهنده است که سالمندان ترجیج می دهند بر کف سیمانی بنشینند.

 
مدیر عامل سرای سالمندان سنندج از وضعیت نامطلوب این خانه گله مند است و می گوید که مسئولان اعتباری برای توسعه و بهسازی فضای ساختمان اختصاص نمی دهند و تنها در روز سالمند و در برخی از ماه های اعیاد به یاد این سرا می افتند.

 
به گفته علی قادرمرزی این سرا به صورت هیات امنایی اداره می شود و از اختصاص و تخصیص اعتبار سالانه محروم است و تنها امید حیات ساکنان این خانه به کمک خیرین مهربان کردستان گره خورده است.

 
او با اعلام اینکه کلیه اقلام خوراکی گوشت، برنج و روغن توسط خیرین تامین می شود گفت: هم اکنون انبارهای این سرا از اقلام خوراکی خیرین پر است و اگر خیرین نباشند سرای سالمندان سنندج نابود می شود.

 
او هزینه روزانه صبحانه، نهار و شام سالمندان این سرا را بیش از یک میلیون تومان عنوان کرد و افزود: در حال حاضر 65 سالمند، شامل 25 زن و 40 مرد در این خانه زندگی می کنند که حداقل سن سالمندان ساکن 60 سال و حداکثر 93 سال است.

به گفته قادرمرزی از مجموع سالمندان 14 سالمند مجهول الهویه، 22 نفر بدسرپرست و بی سرپرست و مابقی دارای خانواده و فرزند هستند. سالانه حدود 10 نفر در سرای سالمندان سنندج به دلیل کهولت سن و بیماری در غربت می میرند و غریبانه در آرامگاه ابدی بدون هیچ مجلس ترحیمی و هیج اشک و آهی آرام می گیرند.

انتهای پیام/